937
Ένας θησαυρός μοναδικής βιοποικιλότητας ανακαλύφθηκε κατά μήκος μιας οροσειράς που εκτείνεται από τη βόρεια Μοζαμβίκη μέχρι το όρος Mulanje στο Μαλάουι στη νοτιοανατολική Αφρική. Δυστυχώς, η περιοχή υποφέρει από μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά αποψίλωσης των δασών στην Αφρική, αφήνοντας αυτή την πλούσια έκταση της υπέροχης άγριας ζωής με ένα αβέβαιο μέλλον.
Η ποικιλομορφία της ζωής τεκμηριώθηκε πρόσφατα από μια διεθνή ομάδα επιστημόνων στο Αρχιπέλαγος Montane στη Νοτιοανατολική Αφρική (SEAMA). «Αρχιπέλαγος» σημαίνει συνήθως μια ομάδα νησιών, αλλά αυτό το όνομα έχει τελείως διαφορετική σημασία.
Ψηλά στα βουνά, υπάρχουν περίπου 30 κατακερματισμένες περιοχές λιβαδιών και αειθαλών δασών που έχουν παραμείνει σχετικά αποκομμένες η μία από την άλλη. Αυτά τα απομονωμένα «νησιά του ουρανού» παρέχουν ένα ιδανικό περιβάλλον για τη διατήρηση μοναδικών συλλογών άγριας ζωής.
Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων μελετούσε προσεκτικά αυτήν την εξαιρετική περιοχή εδώ και δεκαετίες και πρόσφατα συνδύασε τα ευρήματά της σε μια νέα μελέτη.
Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, η περιοχή φιλοξενεί περισσότερα από 200 είδη που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη Γη, συμπεριλαμβανομένων 90 ειδών αμφιβίων, ερπετών, πουλιών, θηλαστικών, πεταλούδων και καβουριών του γλυκού νερού, καθώς και 127 είδη φυτών.
Ανάμεσα στα αυστηρά ενδημικά είδη, δηλαδή σε αυτά που είναι μοναδικά σε αυτήν την περιοχή, υπήρχαν τρία είδη πτηνών, έξι καβούρια του γλυκού νερού, τέσσερα θηλαστικά, 11 αμφίβια, 22 ερπετά και 39 πεταλούδες. Μερικά από αυτά τα είδη δεν έχουν εντοπιστεί ποτέ από επιστήμονες πριν και μπορεί να θεωρηθούν νέα είδη.
Υπό το φως αυτών των ανακαλύψεων, η ομάδα πιστεύει ότι αυτή η μοναδική περιοχή θα πρέπει να αναγνωριστεί ως μια νέα οικοπεριοχή για να λάβει την προστασία που της αξίζει.
«Οι οικολογικές περιοχές (οικοπεριφέρειες) χρησιμοποιούνται ευρέως για τον καθορισμό παγκόσμιων περιβαλλοντικών προτεραιοτήτων. Ορίζουν μεγάλες εκτάσεις γης ή νερού που χαρακτηρίζονται από γεωγραφικά διακριτές ομάδες ζώων και φυτών. Οι νέοι ορισμοί των οικολογικών περιοχών είναι σπάνιοι και είναι συνήθως το αποτέλεσμα πολλών ετών έρευνας σε διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους», δήλωσε ο καθηγητής Julian Bayliss, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Brookes και το Εθνικό Δίκτυο για τη Δημόσια Διαχείριση Φυσικών Πόρων στη Μοζαμβίκη. μία δήλωση.
«Δεκαετίες διεθνούς συνεργασίας έχουν συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία για τον ορισμό αυτής της οικοπεριοχής. Έχουμε τεκμηριώσει εκατοντάδες είδη που δεν είχαν περιγραφεί στο παρελθόν, μελετήσαμε τη γεωλογία, το κλίμα και τη γενετική ιστορία των οικοσυστημάτων για να καταλάβουμε τι κάνει αυτά τα βουνά τόσο μοναδικά. Αυτή η νέα οικοπεριοχή θα δημιουργήσει μια σημαντική πλατφόρμα για την ανάπτυξη περιφερειακών πρωτοβουλιών για τη διατήρηση της φύσης», εξήγησε ο Bayliss.
Η SEAMA οφείλει τη μοναδική βιοποικιλότητά της στον μεγάλο αριθμό βουνών που σχηματίστηκαν πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Εκτός από την αφθονία των ορεινών βοσκοτόπων, η περιοχή έχει το μεγαλύτερο και το μικρότερο τροπικό δάσος μεσαίου υψομέτρου στη νότια Αφρική: το όρος Mabu και το όρος Liko, αντίστοιχα.
«Η οικοπεριοχή είναι κατακερματισμένη σε μικρά απομονωμένα κομμάτια τροπικών δασών, ορεινών λιβαδιών και θαμνωδών εκτάσεων, το καθένα με τα δικά του μοναδικά αλλά απομακρυσμένα συγγενικά φυτά και ζώα. Υπάρχουν τόσα πολλά να ανακαλύψουμε, αλλά πολλά από αυτά τα είδη μπορεί να εξαφανιστούν προτού μπορέσουμε να τα καταγράψουμε», εξήγησε ο Δρ Harith Farouk, βιολόγος στο Πανεπιστήμιο Lurio στη Μοζαμβίκη και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Ωστόσο, αυτή είναι μια περιοχή που αντιμετωπίζει τεράστιες αλλαγές. Από το 2000, η SEAMA έχει χάσει κατά μέσο όρο το 18 τοις εκατό της υγρής δασικής κάλυψης, με το ποσοστό να φτάνει το 43 τοις εκατό σε ορισμένες περιοχές της περιοχής.
Τα περισσότερα από τα μικρά θηλαστικά, τα πουλιά, τα ερπετά και τα αμφίβια της περιοχής εξαρτώνται από πλούσια δάση, γεγονός που υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αυξημένες προσπάθειες διατήρησης στην περιοχή.
«Η μελέτη μας υπογραμμίζει την ανάγκη προστασίας αυτής της μοναδικής, σχετικά ελάχιστα μελετημένης οικοπεριοχής», σχολιάζει η Δρ Gabriela Bittencourt, συν-συγγραφέας της μελέτης και μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο. «Η συμβολή στη διατήρηση του αρχιπελάγους Montane στη νοτιοανατολική Αφρική είναι υψίστης σημασίας, καθώς είναι σαφές ότι μόλις αρχίσαμε να ξύνουμε την επιφάνεια όσων μπορούμε να μάθουμε για αυτήν την ποικιλόμορφη περιοχή και να σκεφτούμε πώς αυτή η γνώση μπορεί να εφαρμοστεί σε παγκόσμιο επίπεδο προσπάθειες για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας».
